DAG 21: Santiago de Compostela

Vanmorgen zijn Lene en ik samen naar de pelgrimsmis geweest in de kathedraal. Nietegenstaande we van de taal haast niets begrepen was dit toch wel aangrijpend. Allemaal gelijkgestemde pelgrims die na een kortere of langere tocht te voet of met de fiets verzamelen voor deze viering. Indrukwekkend was natuurlijk ook het grote wierookvat dat op het einde van de viering hoog in de lucht dwars door de middenbeuk van de kathedraal gezwierd wordt. Daarna zijn we allemaal samen eindelijk, voor de eerste maal sinds we in Spanje zijn, een lekkere paëlla gaan eten. Wat kan dit smaken! Daarna nog even op souvenier jacht en slenteren door de stad. Ook het luieriken op de camping mag er gerust bijkomen na deze 20 intensieve dagen…

Alain

DAG 20: Monterroso – Santiago de Compostela : 100 km

“SANTIAGO HERE WE ARE” aangekomen op het mooie plein voor de kathedraal van Santiago na een verassend zware laatste rit. We werden voor onze afsluitende etappe echt niet gespaard van klimkilometers. Deze tocht komt op plaats nummer 3 in de rangorde van afgelegde klimmeters per dag (1.937 m). Dit valt echt wel tegen als je hoopt op een rustige afsluiter. De voldoening is echter des te groter wanneer je dan uiteindelijk op deze magische plaats aankomt. Bij het “officina del pelegrinos” ontvingen we tegen het vertoon van onze credencial en stempelboekje een officiële oorkonde die ons als pelgrim verklaart. Na een tocht van 2.322 km (volgens het fietscomputertje) zijn we nu voor de rest van ons leven “pelgrim”. Al dat zwoegen en zweten was dus echt wel de moeite waard…

Alain

DAG 19: Poio – Monterroso : 85 km

Vandaag een rustiger programma dus zijn we iets langer in het comfortabele bed blijven liggen en wel tot 7 uur! Dan een lekkere koffie om de stramme spieren van gisteren wat voor te verwarmen en op 8 uur de fiets op voor een korte etappe. Deze begon met een flitsende afdaling van ongeveer 12 km waar we snelheden haalden tot boven de 60 km/uur. Daarna was het weer het gewone dagelijkse recept: steile beklimmingen afgewisseld met korte afdalingen. De rit werd beëindigd met een beklimming van ongeveer 12 km. Deze was echter in niets te vergelijken met de lange beklimmingen van gisteren. Steile stukken werden onderbroken door stukjes vals plat waardoor je telkens weer wat kon recupereren. Onderweg passeerden we een aantal mooie nederzettingen zoals Samos, Sarria en Portomarin. Rond 13 uur arriveerden we haast gelijktijdig met de service wagen op de camping in Monterroso. Naast ons heeft een nederlands gezin de tenten opgetrokken. De moeder en oudste dochter wandelen de Camino vanaf St-Jean-Pied-de-Port. Vader en jongste dochter nemen hier de taak van begeleidingsteam op zich. Af en toe mag de border collie ook een stuk van de Camino mee wandelen.

Als morgen alles volgens plan verloopt zullen we in de loop van de namiddag in Santiago de Compostela arriveren na een tochtje van nog ongeveer 100 km.

Alain

DAG 18: Santa Colombo de Somoza – Poio : 107 km

Een echte bergetappe op het programma. Eerst rijden we via een 15 km lange beklimming naar het hoogste punt van de Camino de Santiago: “Cruz de Ferro” op 1500 m. Hier legt ieder pelgrim een steentje neer dat hij van thuis heeft meegesleurd en hierbij kan hij/zij een gunst vragen of een dankbetuiging richten tot God. Bovendien betekent dit ook weer enkele grammen gewicht minder in de fietszak voor de rest van het traject. Na de Cruz de Ferro en een venijnige uitloper hiervan volgt een afdaling om duimen en vingers aan af te likken: 12 km in volle vaart naar beneden. Na een intermezzo van een dikke 50 km wacht dan een 30 km lange klim naar Alto de Cebreiro ons op. Deze begint zeer geleidelijk maar gaat dan over in een venijnige klim met stukken boven de 10%. We waren op voorhand verwittigd dat deze beklimming niet moest onderdoen voor deze van de Col d’Ibaneta (of Roelandspas) in de Pyreneeën en dit klopte inderdaad. Gezien de overnachtingsplaats die we voorzien hadden vlak na de beklimming niet meer bestond (…), mochten we als toemaatje hier nog een extra klimmetje van 5 km aan toevoegen naar de Alto de Poio. Ik kan je verzekeren dat zo’n onvoorziene extra dubbel zeer doet! Boven op de top van de Poio vonden onze dames echter twee leuke kamers voor ons allen en zullen we dadelijk ook nog genieten van de lokale keuken.

Alain

DAG 17: Mansilla de las Mulas – Santa Colombo de Somoza : 107 km

Vanmorgen na een nacht tussen snurkende pelgrims het tekort aan verkwikkende slaap weggewerkt met twee lekkere tassen koffie. Daarna weer op de fiets voor de warmste tocht tot nu toe (wat een contrast met het natte en killige Frankrijk. De rit verliep eerst over een vlot lopend traject richting Leon, waar we natuurlijk stopten bij de indrukwekkende kathedraal. Onze vrouwen liepen daar ook op het plein toen wij toekwamen. Na een stempel te hebben bemachtigd, namen we voor de tweede keer van de dag afscheid van elkaar. Wij voor een leuke fietstocht, zij voor een paar uren shoppen in Leon. ’s Avonds vonden we elkaar zoals iedere dag weer terug op de afgesproken camping op een 15 km voor het bekende Cruz de Ferro. Gedurende de avond kregen we hier een paar knetterende onweders te verwerken. Tussendoor slaagden we er toch nog in om een lekkere maaltijd klaar te maken op onze kampvuurtjes. Ook ’s nachts zou er nog een zwaarder onweer vlak boven onze tenten uitgebarsten zijn, maar zelf heb ik hier niets van gemerkt. Mijn nachtrust is me daarvoor te belangrijk… De anderen hebben er blijkbaar wel van wakker gelegen en hadden zelfs een beetje schrik. Zoals je kan zien op de foto bereikten we vandaag een nieuwe mijlpaal, we passeerden de kaap van de 2.000 km! En dat een koelzak van Danone ook op een pelgrimstocht van pas komt (om de beren van ons eten af te houden ...) kan je ook op de foto bewonderen.

Alain

DAG 16: Castrojeriz – Mansilla de las Mulas : 126 km

Ja er bestaan nog meer verlaten, dorder, desolater en uitgestrektere landschappen dan de franse Landes : de spaanse Campos tussen Fromista en Sahagun! Over een afstand van ongeveer 60 km zie je enkel geoogste graanvelden afgewisseld met dor braakland. Het aantal dorpjes daartussen zijn op één hand te tellen en bestaan gemiddeld uit één boerderij en vijf bouwvallige huizen. Over een afstand van ongeveer 15 km reden we over een verlaten grindpad waarop je enkel wandelende Camino gangers passeert. Zo lijkt ons belgenland toch wel echgt overbevolkt… Op onze bestemming voor vandaag aangekomen bleek de geplande camping niet meer in gebruik te zijn. Dus hebben we maar aangeklopt in een typische Camino “Albuerge”. Hier kan je op een gemaanschappelijke zaal slapen voor slechts 5 € per persoon. Op deze manier ervaren we het echte nachtleven van een pelgrim ook eens. Want niet iedereen heeft een begeleidingsteam bij zich dat dagelijks de bivak opbouwt en weer afbreekt!

Na de “vlakke” rit van vandaag volgt er morgen weer een rit met meer klimkilometers. Laten we hopen dat de collega pelgrims niet te hard snurken vannacht zodat we uitgerust aan deze rit kunnen beginnen.

Alain

DAG 15: Santo Domingo de la Calzada – Castrojeriz : 144 km

Vroeg opgestaan en vertrokken vandaag omwille van de lange afstand en de stijgende temperaturen in de namiddag. Rond de middag arriveerden we in Burgos. Zeer mooie kathedraal. Op het plein voor de kathedraal kwam net een grote groep jongeren uit Murcia toe allemaal met rugzakken. Deze rugzakken gooiden ze op een grote hoop in het midden van het plein en daarrond begonnen ze in een kring te dansen op zelfgemaakte muziek. De sfeer zat er onmiddellijk in! Daarna hadden we nog een hele rit af te werken tot in Castrojeriz, waar we rond 16h30 arriveerden onder een broeiende hitte. De dames kwamen een paar minuten na ons toe en dus hebben we, na een grote frisse pint, de tenten vlug samen opgezet. ’s Avonds hebben we weer lekker gegeten in het restaurantje van de camping.

Alain

DAG 14: Estella – Santo Domingo de la Calzada : 118 km

In de voormiddag belanden we in een plaatsje Los Arcos midden in een groot dorpsfeest. Met onze fietsen laveerden we tussen de groepjes zingende mensen door. Op het centrale plein werden duidelijk de voorbereidingen getroffen voor een groot eetfestijn (misschien wel “la grnade bouf”. Onderweg passeerden we enkele Belgische solo fietsers. De eerste was afkomstig van Lille (in de Kempen) en de andere van Lillois (bij Waterloo). Op een terrasje voor de kathedraal van Logrono was het blijkbaar een verzamelplaats van fietsende pelgrims, voornamelijk Nederlanders. We reden vandaag van het ene authentieke spaanse dorpje naar het andere. Op verschillende plaatsen konden we een pelgrims stempel bemachtigen. De rit zelf was vrij zwaar met een opeenvolging van hellingen, de ene al steiler dan de andere. Tot onze verbazing deden we in totaal slechts een 100-tal hoogtemeters minder dan tijdens de rit over de Col d’Ibaneta, namelijk 1950 m.

Alain

DAG 13: Espinal – Estella : 92 km

Rond 13h30 al aangekomen op de camping. De vrouwen waren nog aan ’t shoppen in Pamplona. De camping was blijkbaar volzet, maar voor een paar arme fietsers vond men toch nog een goeie plek . Het was een gemakkelijke tocht in vergelijking met de bergrit van gisteren. In het begin volgden we gedurende bijna 25 km de wondermooie vallei van de Erro, vlak kronkelend tussen de uitlopers van de Pyreneeën. Af en toe zagen we de gieren hoog in de lucht zweven op de thermiek. Hopelijk hadden ze ons niet in het visier, want vandaag voelden we ons echt niet zo uitgeput dat wij als aas zouden kunnen doorgaan. We passeerden ook door het stadje Puente de la Reina met zijn mooie pelgrimsbrug. Dit is ook de plaats waar de verschillende pelgrimsroutes die de Pyreneeën oversteken via de col de L’Ibaneta of via de col de Somport terug samen komen. Op de camping is het vandaag een heerlijk weertje in sterk contrast met de koude mistige wind gisteren avond op de camping midden in de Pyreneeën.

Alain

DAG 12: Peyrehorade – Espinal: 99 km

We hebben Franrijk achter ons gelaten vandaag. Het was de dag van de grote overtocht over de Pyreneeën. Eerst een aanloop van 65 km over een aantal steilere hellingen van 2 à 3 km tot in het pelgrimsstadje St-Jean-Pied-de-Port. Hier passeren de meeste pelgrims voor ze aan de zware tocht door de Pyreneeën beginnen. Onze vrouwen stonden ons hier ook op te wachten en samen hebben we een lekker broodje gegeten voor we aan de zware klim begonnen van de Pyreneeën col Col D’Ibaneta (lengte 16 km stijgingspercentage tussen 7 en 9 %). We reden er elk aan ons eigen tempo naar boven en ik moet toegeven dat ik het jonge geweld van Pieter niet kon volgen. Zelf ben ik wel fier dat ik zonder één enkele stop tot boven ben geraakt in mijn eigen tempo. Tijdens de klim werd het alsmaar mistiger en kouder maar van dat laatste merk je niet veel tot je boven komt. Vlug een trui en regenjas aangetrokken op de top en dan naar beneden richting camping. De afdaling viel echter tegen, eigenlijk was het meer vals plat.

Alain

DAG 11: Labouheyre – Peyrehorade : 102 km

Rustige fietsdag vandaag, niet slecht als voorbereiding op de zware Pyreneeën tocht van morgen. Eerst een 70-tal kilometers verder door het monotone gebied van de Landes tot in de buurt van Dax. Daarna een leuke tocht met afwisselend enkele hellingen en wat vlakke stukken. Dit alles bij een zeer aangename fiets temperatuur dit is echt genieten op de fiets. Rond 14 uur aangekomen op een rustige kleine camping in de buurt van de 12de eeuwse abdij “Sorde l’Abbaye”. Lene en ik hebben deze mooie abdij resten bezocht, echt de moeite waard.

Voor het avondeten improviseerden we een lekkere barbecue op onze kleine campinggas grill. De chipolata’s en mergue worstjes zonder ei waren op korte tijd allemaal verorberd.

Alain

DAG 10: Saint Emilion – Labouheyre : 125 km

Gisteren avond super lekker gegeten op een terrasje in het centrum van St Emilion, met een heerlijke fles rode wijn uit de streek. Het verjaardagsfeestje was geslaagd. Vanmorgen weer defiets op voor een rit die voor een groot gedeelte liep door één van de meest desolate landschappen van Frankrijk: De Landes. Kilometerslange kaarsrechte wegen door een gebied waar enkel coniferen lijken te gedijen. De niveau verschillen zijn er gering, je fietst er haast op automatische piloot. De temperatuur liep volgens een lichtreclame bij een apotheek (in één van de weinige nederzettingen die deze streek kent) op tot 38° C. Gelukkig was er nog een klein briesje dat het geheel toch wat draaglijker maakte. Op het einde van de rit veranderde deze echter in een vervelende tegenwind. In Labouheyre vonden we de plaatselijke camping municipal verlaten bij onze aankomst. Deze opent blijkbaar pas om 19 uur. Op het gemeentehuis verzekerde men ons dat we alvast onze tenten mochten installeren in afwachting van de officiële aanmelding. Hier zitten we nu te chillen op de rustigste camping ooit: buiten onszelf zijn er nog wel 3 andere kampeerders. Oh ja, na een 4-tal dagen doken onze Nederlandse vriendinnen plots weer op aan de kerk van Labouheyre, waar we op zoek waren naar een stempel voor in ons pelgrimsboekje. Zij waren net zo verrast als wijzelf dat we mekaar weer tegen het lijf liepen. Elkaar weer een voorspoedige verdere tocht gewenst en wie weet tot nog eens…

Alain

DAG 9: Aubeterre su Dronne – Saint Emilion : 65 km

Kortste rit tot nu toe en misschien wel van ganse tocht gereden vandaag. Het tweede deel van het gesplitste traject naar Saint Emilion bedroeg slechts 65 km. Tijdens het fietsen kregen we steeds meer een zuiders gevoel: zon, wijngaarden en stilte. Kort na het middaguur arriveerden we op de camping. Voor het eerst waren we op tijd om de tenten te helpen opzetten (of te vroeg?...). Vanavond zullen we Karlien’s verjaardag vieren op een terassje in het mooie wijnstadje Saint Emilion. Het vooruitzicht van een dinertje met een lekkere fles wijn uit de regio doet ons reeds watertanden. Deze namiddag namen we ook even de tijd om te evalueren wat er ons op de fiets nog te wachten staat in Spanje. Niet tegenstaande de franse wegen reeds andere kost zijn dat wat we in het vlakke Vlaanderen meestal onder de wielen krijgen, lijken de echt “bergen” ons nog toe te lachen over de Frans-Spaanse grens. We zullen er maar op vertrouwen dat de opeenvolgende glooiende wegen met een aantal flinke kuitenbijters de ideale voorbereiding vormen voor de volgende dagen.

Alain