De regen van gisteren avond was dus nog steeds niet opgehouden. Wat zouden we doen? Even wachten om te zien of het weer beterde en dan een kortere rit rijden? Een niet geplande rustdag inlassen? Of toch maar vertrekken en zien wat we ervan zouden terecht brengen? We kozen voor deze laatste optie en stapten dus al half doorweekt op onze fietsen. De vrouwen stonden voor de onaangename klus om de tenten op te ruimen in de gutsende regen. We spraken af dat we vanavond een hotelletje zouden zoeken als het weer niet zou omslaan. En omslaan deed het niet, we kregen vandaag maar één bui over ons heen, maar ze duurde wel de god ganse dag. Na een veertigtal km stopten we in een stadje dat blijkbaar nog in de mood was van de doortocht van de tour (alles was er versierd met fietsen en tekeningen die verwezen naar het wielrennen). Terwijl we daar op een natte bank genoten van onze dagelijkse energiedrank (50 CL cola) doken de 2 nedenlandse meisjes daar ook weer op. Ook zij hadden blijkbaar alle moed bijeengeraapt om door dit hondenweer te fietsen! Wij vertrokken iets eerder dan zij, maar tijdens de eertvolgende beklimming passeerden ze ons gezwind. We besloten ons niet te laten verleiden tot een wedstrijdje en reden gewoon ons eigen tempo verder. Een beklimming verder doken ze plots weer voor ons op volledig doorweekt na een hevige stortvlaag (het regende wel de ganse dag maar niet steeds even intens). Waarschijnlijk omwille van hun onaangepaste kledij, leken ze uitgeput. We hebben ze de rest van de dag niet meer terug gezien. s’ Middags deden we een telefoontje met onze Lene en Karlien. Blijkbaar hadden ze een leuk hotelletje gevonden op een boogscheut van de camping die we als dagbestemming gepland hadden. Het idee op een droge overnachting en een heerlijk avondmaal gaf ons blijkbaar vleugels en de volgende 40 km veroberden we in een record tempo. De mosselen met frieten smaakten als nooit tevoren en ook het echte bed zal vannacht zeker geapprecieerd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten